پایگاه خبری کرج امروز، مصطفی فراغت/  متفاوت بودن آدم ها نه در رنگِ پوست و نژاد؛ که در نگاه است. نگاهی که به زندگی داریم؛ نگاهی که به دنیا می اندازیم و نگاهی که به رویاهای مان می کنیم. آدم های موفق نه به دلیل قد و وزن متفاوت؛ تغذیه ی خارق العاده یا البسه ای آهنین؛ که به خاطر سبک زندگی، تلاش مضاعف و تحلیل مناسب متمایز می شوند!

 درد امروز رخوت است. رخوتی که جسارت را می‌کُشد. شجاعتِ متفاوت بودن و متفاوت دیدن. حال نداریم. خودم را می گویم. ذهن های تنبل.

به جای حرکت می ایستیم. به جای نگاه کردن می بینیم و به جای گوش دادن می شنویم؛ و به جای آزمودن مسیرهای ناشناخته از دایره ی امنِ عادت ها تکان نمی خوریم. حتی در رویا.

اما نگاه ما به کرج، شهری که در آن زیست می کنیم چگونه است؟ شهر آبا و اجدادی مان؛ شاید بگویید؛ "شهر مهاجر پذیر" شاید هم به زیبایی های آن توجه کنید؛ "جاده چالوس."

در نشست شورای سیاستگذاری "روز فرهنگی کرج" که با حضور شهردار و اعضای شورا و مدیران مجموعه مدیریت شهری و جمعی از هنرمندان برگزار شد؛ صحبت های خوبی گفته شد که انجام آن حالِ روز فرهنگی را خوب می کند. اما آنچه سبب شد تفاوت هویدا شود، نگاه شهردار به مهاجرپذیر بودن کرج بود.

علی اصغر کمالی زاده ضمن صحه گذاشتن به این نکته که کرج به خوبی معرفی نشده و پر از تاریخ و فرهنگ و آدم ها و شهدای شاخص است؛ و تاکید روی گویش کرجی به عنوان فرهنگ و دستاوردی بزرگ؛ به جای نگاه دم دستی به موضوع مهاجرپذیری؛ از دریچه یِ دیگری به موضوع پرداخت؛ مسیری که تا به امروز مغفول مانده بود. متفاوت دیدن و متفاوت بیان کردن؛ "افرادی که مهاجرت می کنند در مقایسه با همطرازان خود به لحاظ جسارت و آی کیو پیشگام هستند. باید بگوییم به نوعی ژن های برتر در کرج گردهم آمده اند."

و کرج نیازمند آدم هایی است که با خارج کردن ریتم و تفکر از دایره های بسته؛ حالِ نگاه و تصمیم و شهرمان را خوب کند.