به گزارش پایگاه خبری مدیریت شهری کرج،در این میان، مدیریت شهری می‌تواند با استفاده از فناوری‌های نوین، از پیامدهای مخرب این پدیده‌ها جلوگیری کرده و شهر را به یک محیط ایمن‌تر و مقاوم‌تر در برابر بحران تبدیل کند. در بسیاری از نقاط جهان، شهرها با اتخاذ راهکارهای هوشمند و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین توانسته‌اند تأثیرات این بحران‌ها را کاهش دهند.

یکی از مهم‌ترین ابزارهای فناوری در این زمینه، سیستم‌های هوشمند پیش‌بینی آب‌وهوا هستند. این سیستم‌ها از داده‌های ماهواره‌ای، حسگرهای سطح زمین و هوش مصنوعی برای تحلیل وضعیت جوی استفاده کرده و هشدارهای زودهنگام ارائه می‌دهند. شهرهایی مانند توکیو و نیویورک با بهره‌گیری از چنین سیستم‌هایی، توانسته‌اند اقدامات پیشگیرانه مانند تخلیه مناطق پرخطر، کنترل ترافیک و آماده‌سازی تجهیزات امدادی را به‌موقع اجرا کنند. همچنین، در آمستردام، سیستم‌های نظارت بر میزان بارش و سطح آب با فناوری اینترنت اشیا (IoT) تلفیق شده‌اند تا از ایجاد سیلاب‌های ناگهانی جلوگیری شود. این فناوری‌ها به مدیران شهری اجازه می‌دهد که تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر داده داشته باشند و از خسارات احتمالی جلوگیری کنند.

در کنار پیش‌بینی، زیرساخت‌های هوشمند نیز نقش مهمی در مقابله با بحران‌های جوی ایفا می‌کنند. سیستم‌های زهکشی هوشمند، مجهز به حسگرهای سطح آب و کنترل خودکار، می‌توانند در زمان بارش شدید، آب را به‌صورت مؤثر از معابر شهری خارج کرده و از تجمع آب و ایجاد سیل جلوگیری کنند. شهرهایی مانند کپنهاگ و سنگاپور از این فناوری برای مدیریت روان‌آب‌های سطحی بهره می‌برند. همچنین، جاده‌های مجهز به سامانه‌های گرمایشی خودکار می‌توانند در زمان بارش برف، یخ‌زدگی را کاهش داده و از انسداد مسیرها جلوگیری کنند. در هلسینکی، جاده‌های برفی با استفاده از انرژی زمین‌گرمایی گرم می‌شوند تا شرایط ایمنی در زمستان حفظ شود.

فناوری‌های ارتباطی نیز در هماهنگی میان نهادهای شهری و شهروندان نقش حیاتی دارند. اپلیکیشن‌های موبایلی و سامانه‌های پیامکی می‌توانند اطلاعات به‌روز درباره شرایط جوی، مسیرهای امن و توصیه‌های ایمنی را به شهروندان ارسال کنند. به عنوان مثال، در شهرهای پیشرفته مانند سان‌فرانسیسکو و لندن، این سامانه‌ها به رانندگان هشدار می‌دهند که از مسیرهای مستعد آب‌گرفتگی دوری کنند و به ساکنان مناطق پرخطر توصیه می‌کنند که به مناطق ایمن منتقل شوند. علاوه بر این، شهرهای پیشرو در مدیریت شهری، از پهپادها برای بررسی میزان خسارت و هدایت تیم‌های امدادی به مناطق بحرانی استفاده می‌کنند. در دبی، پهپادهای نظارتی توانسته‌اند زمان واکنش به بحران‌های ناشی از شرایط جوی را به میزان چشمگیری کاهش دهند.

در نهایت، استفاده از فناوری‌های پایدار مانند بام‌های سبز، سطوح نفوذپذیر و مخازن ذخیره آب باران می‌تواند به کاهش اثرات بارندگی شدید کمک کند. در شهرهایی مانند هامبورگ و استکهلم، این راهکارها نه‌تنها آب را جذب و از جاری شدن سریع آن جلوگیری می‌کنند، بلکه می‌توانند در دوره‌های خشکسالی نیز به‌عنوان منابع تأمین آب مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال، در ملبورن، برنامه‌های مدیریت آب باران از طریق سیستم‌های تصفیه و بازیافت، نه تنها به کاهش سیلاب کمک می‌کند، بلکه منابع جدیدی از آب را برای استفاده شهری فراهم می‌آورد. ترکیب این رویکردها با فناوری‌های دیجیتال و هوشمند، مدیریت شهری را قادر می‌سازد تا در برابر بحران‌های جوی مقاوم‌تر باشد. در نتیجه، با سرمایه‌گذاری در نوآوری‌های فناورانه، شهرها می‌توانند نه‌تنها از آسیب‌های ناشی از برف و باران سیل‌آسا بکاهند، بلکه زیست‌پذیری و ایمنی شهروندان را نیز ارتقا دهند.

پژوهشگر و نویسنده: محسن راعی